مقایسه روش‌های معکوس‌سازی تعمیم‌یافته و روش پوجول در تعیین مقیاس بزرگی محلی (ML) برای البرز مرکزی

روش­های گوناگون معکوس­سازی به‌‌منظور به‌دست آوردن رابطه تصحیح تجربی در تعیین مقیاس بزرگی محلی (ML) وجود دارد. در این تحقیق از دو روش پارامتریک معکوس­سازی تعمیم­یافته (Generalized Inversion) و روش پوجول (Pujol’s method) برای به‌دست آوردن منحنی تضعیف تجربی استفاده کردیم. تفاوت این دو روش در مراحل به‌دست آوردن پارامترهای مورد نیاز است. چون در روش­ معکوس­سازی تعمیم­یافته برای تعیین این مقیاس، مقادیر بزرگی­ زمین‌لرزه، تصحیح ایستگاه­ها و مقادیر واسنجی (کالیبراسیون) (مرتبط با پدیده گسترش هندسی و تضعیف ناکشسان) که منعکس‌‌کننده تغییرات دامنه به عنوان تابعی از فاصله هستند، به‌طور هم‌زمان تعیین می­شوند، در نتیجه مقادیر بزرگی و تصحیحات ایستگاهی سرشکن (trade off) می­شوند درحالی‌که در روش پوجول (2003) تصحیحات ایستگاهی جدا و قبل از پارامترهای دیگر محاسبه می­شود. در این تحقیق به‌‌منظور مقایسه این دو روش، از حجم عظیمی داده که شامل 62523 لرزه­نگاشت (waveform) مربوط به 3889 زمین‌لرزه که با شبکه­های لرزه­نگاری تهران، سمنان و ساری در محدوده جغرافیایی 48 تا 55 درجه طول شرقی و 34 تا 38 درجه عرض شمالی در بازه زمانی 2 مارس 1997 تا 13 مارس 2011 ثبت شده­اند، استفاده شد. در مقایسه تصحیحات ایستگاهی به‌دست آمده از دو روش بیشترین اختلاف در ایستگاه تهران برابر با 054/0 و کمترین اختلاف در ایستگاه آلاشت برابر با صفر و اختلافی برابر با 074/0 و 0007/0 به‌ترتیب در مقادیر ضرایب n وk  به‌دست آمد. درنهایت تابع‌های تصحیح تجربی آن از روش‌های معکوس‌سازی تعمیم‌یافته و پوجول به‌دست آمد.